عنوان ترجمه شده مقاله: توسعه روابط جهانی موثر از طریق استخدام مدیران خارجی: نقش اعتماد بین فردی

International human resource managers are progressively encountering new challenges pertinent to the manageability of multiculturalism when staffing global positions. The literature indicates that trust in the global organization context increases subsidiary acquiescence to and cooperation with the headquarters, making this concept an important component in developing inpatriates' relationships with the headquarters organization. The purpose of this article is to examine a range of antecedents to trust building, distinguish between two different types of trust, affective vs. competence-based, and examine key outcomes of inpatriates' trust building in global organizations. Reference point theory is used as the foundation for an analysis of the deliberate choice of the inpatriate manager and parent organization alike to adjust to new organizational conditions. In addition, it provides guidance in examining the effects of assignment longevity. The authors propose that through the development of competencies such as trust building, an organization is better able to implement global learning and talent management and in turn develop more effective and ongoing global relationships based on trust

چکیده

مدیران منابع انسانی بین المللی حین تامین نیروی انسانی برای موقعیت های جهانی، به تدریج در حال مواجهه با چالش های جدید مربوط به مدیریت چندفرهنگی هستند. منابع نشان می دهد که اعتماد در زمینه سازمان جهانی باعث افزایش رضایت و همکاری دفاتر تابعه با دفتر مرکزی می شود، و این مفهوم را به یک جزء مهم در توسعه روابط خارجی با سازمان مرکزی تبدیل کرده است. هدف از این مقاله بررسی طیفی از سوابق در ایجاد اعتماد، ایجاد تمایز بین دو نوع مختلف از اعتماد، یعنی مبتنی بر عاطفه در مقابل صلاحیت، و بررسی نتایج اصلی ایجاد اعتماد خارجی در سازمان های جهانی است. نظریه نقطه مرجع به عنوان پایه و اساس تحلیل انتخاب آگاهانه مدیر خارجی و سازمان مادر به طور یکسان برای تطبیق با شرایط جدید سازمانی استفاده شده است. علاوه بر این، یک راهنمایی برای بررسی اثرات طول عمر انتساب فراهم می کند. نویسندگان پیشنهاد می کنند که از طریق توسعه شایستگی هایی مانند ایجاد اعتماد، یک سازمان بهتر قادر به پیاده سازی مدریریت یادگیری و استعداد جهانی است و به نوبه خود روابط جهانی موثرتر و مداوم­تری را بر اساس اعتماد توسعه می دهد.

1-مقدمه

روابط جهانی موثر بر توانایی دو یا چند سازمان در به اشتراک گذاری صادقانه منابع استوار است. روابط جهانی، که همچنین روابط درون سازمانی نیز نامیده می شود، شامل عقد قراداد متقابل، اتحاد استراتژیک، سرمایه گذاری مشترک، و کنسرسیوم های تحقیق و توسعه است اما به این موارد محدود نمی شود، و در خدمت اهدافی مانند پردازش اطلاعات، تبادل منابع، روابط قدرت، نفوذهای مرزی، و وابستگی های احساساتی قرار دارد...