Abstract
Recruitment patterns of marine invertebrates are affected both by settlement and early post-settlement events. This study examined the settlement and recruitment patterns of echinoderms at three sites in the rocky subtidal zone of Bocabec Cove, Bay of Fundy, Canada using artificial turf collectors and quadrats on the natural substrate. Potential predators were quantified at two of the sites along transects and in 1-m2 quadrats. Both potential predators and competitors were quantified in 0.0625-m2 quadrats. Settlement varied across sites (1.5–3 km apart) and two years of sampling (2004, 2005). The site of most potential settlement differed for the three groups of echinoderms: sea urchins (Strongylocentrotus droebachiensis), sea stars (Asterias spp.) and sea cucumber (Psolus fabricii). Settlement densities on the artificial turf collectors tended to be greater than the densities of settlers on the natural substrate. On the natural substrate, the only significant difference between densities of juveniles over time was that newly settled sea stars were found in July and were not found the following October. Large lobsters and carnivorous worms were potential predators with densities that varied between sites. Potential competitors that differed in abundance between sites were herbivorous gastropods and conspecifics for sea urchins; and carnivorous worms for sea stars. This study suggests that patterns of recruitment are either set up by patterns of settlement or by events during the first few weeks/months on the benthic substrate for these echinoderms
چکیده
الگوهای جانشینی بی مهرگان دریایی هم به وسیله ی ته نشینی و هم به وسیله حوادث بعد از ته نشینی، تحت تاثیر قرار می گیرند. این مطالعه الگوهای جانشینی و ته نشینی خارپوستان را در 3 جا، در مناطق زیر جزر و مدی صخره ای Bocabec cove و خلیج فوندیو کانادا امتحان کرد، که از جمع کننده های مصنوعی طبقه ی فوقانی خاک و از کوادرات ها در سوبسترای طبیعی استفاده می شود. شکارچیان بالقوه در 2 جا در امتداد عرضی و در کوادرات های 1 متر مربعی محدود شده بودند. هم شکارچیان بالقوه و هم رقیبان در کوادرات های 0.0625 متر مربع محدود شده بودند. ته نشینی در سرتاسر مکان ها (1.5 تا3 کیلومتر کنار) و دو سال نمونه برداری (2004 و 2005) متنوع بود.جای بیشترین ته نشینی بالقوه برای 3 گروه خارپوستان متفاوت بود: توتیاهای دریایی (Strongylocentrotusdroebachiensis)، ستاره های دریایی (گونه های Asterias) و خیار دریایی (Psolusfabricii). تراکم ته نشینی در جمع کننده های مصنوعی لایه ی رویی خاک بیشتر از تراکم گونه های مقیم در سوبسترای طبیعی بود. در سوبسترای طبیعی تنها اختلاف معنی دار بین تراکم جوان ها زمانی بود که تازگی ستاره های دریایی در ژولای یافت شده بودند، اما به دنبال آن در اکتبر یافت نشدند. لابسترهای بزرگ و کرم های گوشتخوار شکارچیانی بالقوه بودند با تراکمی که در بین جاها مختلف بود. رقبای بالقوه که در بین جاها فراوانی متفاوتی داشتند، شکم پاهای گیاه خوار و همنوعان برای توتیای دریایی و کرم های گوشتخوار برای ستاره های دریایی بودند. این مطالعه اشاره می کند که الگوهای جانشینی برای خارپوستان به وسیله ی الگوهای به کف نشینی در جریان حوادث اولین ماه ها یا هفته ها در لایه ی بنتیک به وجود می آید.
1-مقدمه
جایگزینی به طور وسیعی به عنوان پیوستگی افراد جدید با یک اندازه یا سن مخصوص به داخل یک جمعیت تعریف می شود. در بی مهرگان دریایی بنتیک جانشینی بعد از ته نشینی و یک دوره ی بقا در سوبسترای جدید اتفاق می افتد، اما طول مخصوص این دوره بین بین موجودات متفاوت است. الگوهای توزیع و فراوانی بی مهرگان جوان که در جانشینی مشاهده شدند. نتیجه ی تاثیرات تهیه ی لاروی، به کف نشینی و حوادث اولیه ی بعد از رسوب گذاری هستند. به کف نشینی زمانی اتفاق می افتد، که موجودات از زندگی پلاژیک به زندگی بنتیک تغییر شکل دهند. هر سال به کف نشینی خارپوستان اغلب در یک مقدار بیشینه در جریان ماه های تابستان در مناطق معتدل اتفاق می افتد. اما آن می تواند در پاییز یا به طور منقطع در سراسر سال اتفاق بیفتد...