چکیده
سیاست های انرژی تجدید پذیر به منظور ترویج انتشار منابع انرژی تجدید پذیر در بازار اجرا شده اند. با این حال، اثربخشی این سیاست ها بر روی ظرفیت برق تجدید پذیر همچنان مورد ابهام است. این مقاله به بررسی این موضوع می پردازد که کدامیک از ابزارهای سیاست های تجدید پذیر راهی موثر برای افزایش ظرفیت منابع انرژی تجدید پذیر می باشد. این مطالعه یک مجموعه داده پانل 1990 -2008 را به منظور انجام تجزیه و تحلیل اقتصادسنجی ابزارهای سیاستی، یعنی، تعرفه های تشویقی، سهمیه ها، مناقصه ها و مشوقه ای مالیاتی، در ترویج توسعه انرژی های تجدید پذیر در 27 کشور اتحادیه اروپا و 50 ایالت آمریکا بکار می برد. نتایج نشان می دهد که ابزارهای سیاستی انرژی تجدید پذیر نقش مهمی در تشویق منابع انرژی تجدید پذیر بازی می کند، اما اثربخشی آنها با توجه به نوع ابزار سیاستی انرژی تجدید پذیر، متفاوت است. یافته ها نشان می دهند که تعرفه های تشویقی، مناقصات و مشوقه ای مالیاتی مکانیسم های موثری برای تحریک ظرفیت استقرار منابع انرژی تجدید پذیر برای برق هستند، در حالی که ابزار سیاست معمول مورد استفاده دیگر - سهمیه – اینگونه نیست.
1-مقدمه
آیا سیاست های انرژی های تجدیدپذیر (RE) در پرورش استقرار RE موثرند؟ به دست آوردن پاسخ دقیقی به این پرسش هنگامی که دولت ها به مقابله با چالش های انرژی مانند رشد تقاضا، خطر امنیت ملی با وابستگی به سوخت های فسیلی، تغییر آب و هوا، و آلودگی می پردازند مهم تر می شود (جیکوبز و همکاران، 2013؛ مارکز و فوینهاس، 2012؛ استوکس، 2013؛ وو و همکاران، 2011). در پاسخ به این چالش ها، استفاده از RE در سال های اخیر به ویژه در کشورهای عضو اتحادیه اروپا و ایالات متحده گسترش یافته است. تولید برق از منابع RE در اروپا و ایالات متحده 4.21٪ و 2.65٪ از کل تولید برق به ترتیب بین سالهای 1990 و 2008 بود. با افزایش فشار در جهت نیاز به ارزیابی دقیق طرح های سیاستی RE، اهداف فشرده برای رشد RE ارائه شده است...
میتوانید از لینک ابتدای صفحه، مقاله انگلیسی را رایگان دانلود فرموده و چکیده انگلیسی و سایر بخش های مقاله را مشاهده فرمایید.