چکیده
تکیه گاه پاندولی سه گانه (TFPB) به عنوان یک جداساز لرزه ای جدید موجب ایجاد ترکیبات مختلف سختی و میرایی در طی حرکت خود می شود. رفتار تطبیق پذیر TFPB ها به عنوان یکی از رویکرد های جداسازی لرزه ای در حرکات گسل نزدیک زمین محسوب می شود. انتخاب متغیرهای طراحی TFPB ها (شعاع انحنا، ضرائب اصطکاک و ظرفیت جابجایی سطوح لغزنده) فرآیندی پیچیده محسوب شده در حالی که یافتن ترکیبی بهینه از این متغیرها بستگی به مشخصات حرکت زمین و شرایط عملکرد لرزه ای سازه اصلی دارد. در این مقاله ابتدا تحلیل های دینامیکی غیرخطی به صورت جامع جهت شناسایی تاثیر متغیرهای طراحی بر پاسخ سازه اصلی انجام می شود (شتاب بام و تغییر مکان در سطح جداشده). سپس یک روش بهینه سازی عددی بر مبنای الگوریتم های ژنتیک (GA) به منظور تعیین مقادیر بهینه متغیرهای طراحی که موجب به حداقل رسیدن تقاضا های سازه اصلی می شود، ارائه می گردد. در این فرآیند، از حرکات گسل نزدیک زمین با محدوده های دوره تناوب های پالسی و سطوح خطر به عنوان تحریک های اعمالی استفاده می شود. بر اساس نتایج GA، متغیرهای طراحی بهینه استخراج شده TFPB دارای محدوده های مجزایی برای پاسخ های هدف مختلف مانند دریفت طبقه و تغییرمکان TFPB می باشند. بنابراین توابع پاسخ (توابع هدف) به منظور ایجاد یک تابع مناسب جدید با یکدیگر ترکیب می شوند. می توان از روش بهینه سازی پیشنهادی جهت تعیین متغیرهای طراحی و محدوده های طراحی به منظور بررسی بسیاری دیگر از سازه ها با رفتار هایی مشابه استفاده کرد.
1-مقدمه
پس از وقوع خرابی های گسترده در سازه های مهندسی ناشی از مجاورت با منابع لرزه ای (برترو و همکاران 1978؛ علوی و کراوینکلر 2001؛ یانگ و همکاران 2005)، بسیاری از تحقیقات به منظور مطالعه ماهیت حرکت زمین در فواصل نزدیک به گسل ها ارائه شدندد (هال و همکاران 1995). در واقع، گستره ای از مشخصات برای این نوع از حرکات زمین وجود دارد که به مهندسین در یافتن تکنولوژی های پیشرفته به منظور بهبود مقاومت لرزه ای سازه ها در برابر این ارتعاشات کمک شایانی کرده است. یک از تکنولوژی های کاربردی، جداسازی لرزه ای می باشد که دارای کاربرد های گسترده و روش های ساخت متفاوت می باشد....
میتوانید از لینک ابتدای صفحه، مقاله انگلیسی را رایگان دانلود فرموده و چکیده انگلیسی و سایر بخش های مقاله را مشاهده فرمایید