چکیده
نوولاک فوق متخلخل بطور موفقیت آمیزی از طریق پلیمریزاسیون سل-ژل رزین نوولاک به کمک کاتالیست هگزامتیلن تترامین (HMTA) در اتمسفر بخار حلال و متعاقبا به همراه عملیات خشک کردن، سنتز شدند. نتایج تخلخل سنجی جیوه نشان داد که حجم تخلخل این مواد بزرگ می باشد (بیشتر از cm3/g 1). ریزنگاره های SEM نشان داد که این مواد انبوهه هایی با اتصالات عرضی قوی تشکیل می دهند. بنابراین نتایج نشان داد که این مواد، موادی فوق متخلخل هستند. نوولاک فوق متخلخل می تواند حین آزمایش های تخلخل سنجی جیوه توسط جیوه فشرده شده یا مورد نفوذ قرار بگیرد. در این کار، 6 نمونه با غلظت های سل اولیه متفاوت بررسی شدند. مشخص شد که نمونه با مقدار تخلخل بالاتر دو تغییر مکانیزم حجمی پی در پی نشان داد؛ فشردی و متعاقب آن، اینتروژن [چپانش]. هنگامی که تحت تخلخل سنجی جیوه قرار می گیرد، می توان نتایج را در زیر فشار بحرانی از طریق مدل Pilard و در بالای فشار بحرانی از طریق تئوری اینتروژن Washburn بدست آورد. تخلخل پایین نمونه نشان داد که زیر فشار جیوه فقط متلاشی شدن قابل مشاهده است و فشار گذرا قابل مشاهده نیست. این بدین معنی است که جیوه به ساختار سوراخ وارد نشده است، اما کل ماده چگال شده است. ریزساختار این مواد فوق متخلخل بطور مستقیم رای مکانیزم تغییرات از فشردگی به اینتروژن تاثیر می گذارند.
1-مقدمه
ریزساختار مواد آلی فوق متخلخل از طریق ژل های آلی به شدت شبکه ای شده بدست می آیند. این مواد اندازه سوراخ های مشابه، تخلخل یکنواخت، مساحت سطح ویژه بالا و ریزساختاری با مشخصه قطر حدود nm 10 دارند [1، 2]. اسم ریزساختار این مواد فوق متخلخل از تعریف Pirard نشأت می گیرد که می گوید موادی هستند که با مشخصه های متداولی مانند اندازه سوراخ بزرگ و انبوهه های با اتصالات عرضی قوی، که از ذرات ریزی تشکیل شدند که به صورت رشته شکلی گرد هم جمع شدند [3]....
میتوانید از لینک ابتدای صفحه، مقاله انگلیسی را رایگان دانلود فرموده و چکیده انگلیسی و سایر بخش های مقاله را مشاهده فرمایید