اين فصل، ستون ICT اقتصاد دانشي يا به خصوص زيرساخت اطلاعاتي جمهوري كره و تكامل آنرا در چهار دهه گذشته بررسي مي كند. و سياستهايي كه دولت براي توسعه زيرساختهاي مدرن اطلاعاتي در پيش دارد را شرح مي دهد. دومين بخش فصل به صنعت توليد ICT در كره مي پردازد. هر چند صنعت توليد ICT بخشي از زيرساخت اطلاعاتي نيست،‌اما نمونه منحصر به فردي از تعامل اجزا مختلف اقتصاد دانشي براي ايجاد صنعت پويا ارائه مي كند كه موجب رشد اقتصادي كره مي شود.

تا حد زيادي،‌تغيير به سمت KBE ناشي از ICT است. دولتهاي جهان چارچوبهاي سياستي را براي توسعه اين بخش استراتژيك مهم و استفاده از ICT براي ارتقا رشد اقتصادي ايجاد كرده اند. سياستهاي مرتبط با ICT‌در كره در سه حوزه توسعه يافته است: ايجاد زيرساخت اطلاعاتي، ارتقا فعاليتهاي صنعتي و ايجاد ظرفيت در صنعت ICT ، و اطمينان از رقابت عادلانه. كشور رهبر توسعه شبكه هاي گسترده است و در پيوستن به كشورهاي پيشرفته از نظر سطح كلي اطلاعات موفق بوده است. هم چنين كره رشد قابل توجهي را در استفاده از ICT مشاهده كرده و مخارج ICT ان از 6.4 درصد توليد ناخالص داخلي آن در سال 2001 به 6.9 درصد در سال 2005 رسيده است. همانطور كه در شكل 5.1 مشاهده مي شود،‌مخارج ICT كره اكنون بين كشورهاي OECD در رتبه هفتم قرار دارد.

سياستهاي مرتبط با ICT كره در سه حوزه توسعه يافته اند: ايجاد زيرساخت اطلاعاتي، ارتقا فعاليتهاي صنعتي و ايجاد ظرفيت در صنعت ICT ، و اطمينان از رقابت عادلانه.

هدف اوليه دولت كره ارائه چشم اندازي از آينده و افزايش اگاهي از مزايا و كاربرد ICT و حداقل كردن مداخله بازار است. براي مثال، طرحهاي دولت الكترونيك، جدا از بهبود كارايي تحويل خدمات دولتي، مردم كره را تشويق مي كند كه از ICT ستفاده كنند كه موجب محدود كردن تقسيمات ديجيتال مي شود...