Abstract

This paper describes the Media Value Chain Ontology we have specified, a semantic representation of the Intellectual Property along the Value Chain that it is in the way of being standardized as MPEG-21 Part 19. This model defines the minimal set of kinds of Intellectual Property, the roles of the users interacting with them, and the relevant actions regarding the Intellectual Property law. Besides this, a basis for authorizations along the chain has been laid out, and the model is ready for managing class instances representing real objects and users. The computer representation has been made publicly available so that applications can interoperate around this common shared basis

 این مقاله هستان‌شناسی (پایگاه داده بسیار بزرگ) زنجیره ارزش رسانه را توصیف می‌کند که یک نماینده معنایی از مالکیت معنوی در زنجیره ارزش است که در مسیر، استاندارد  به عنوان بخش 19 MPEG-21  را مشخص نموده‌ایم. این مدل مجموعه کمینه از انواع مالکیت معنوی، نقش کاربرانی که با آن‌ها تعامل می‌کنند و اعمال مرتبط با توجه به قانون مالکیت معنوی را تعریف می‌کند. علاوه بر این، یک پایه برای اعتبارسنجی در طول زنجیره پخش شده است و مدل برای مدیریت نمونه‌های کلاس که اشیای واقعی و کاربران را نشان می‌دهند، آماده است. نمایش کامپیوتری، به‌صورت عمومی در دسترس قرار گرفته‌است و برنامه‌های کاربردی می‌توانند در این پایه به‌اشتراک گذاشته شده همکاری کنند.

-1مقدمه

گروه خبرگان تصاویر متحرک در سال 1988 به منظور مشخص نمودن استانداردهای جهانی برای فشرده‌سازی، خارج کردن از حالت فشرده، پردازش و کد کردن تصاویر متحرک، صوت و ترکیب آن‌ دو تأسیس شد. MPEG، در یک چارچوب از یک کمیته فنی متحد ISO/IEC در فناوری اطلاعات عمل می‌کند و به‌طور رسمی در گروه کاری از زیرکمیته عمل می‌کند؛ بنابراین برچسب MPEG، ISO/IEC JTC1/SC29/WG11 است.

کار نتیجه‌بخش آنان، در ابتدا استانداردهای MPEG-1، MPEG-2 و MPEG-4 که مجموعه‌ای از الگوریتم‌ها و قالب‌هایی هستند که دستیابی را تسهیل نموده‌اند و دارایی‌های سمعی و بصری را تولید و توزیع کرده‌اند، تولید نمود. رشد ناگهانی (انفجاری) مواد دیجیتال، یک چالش سخت برای مدیریت محتوا ایجاد نمود و با اذعان به این موضوع، MPEG شروع به کار در یک استاندارد جدید به نام MPEG-7 کرد. این استاندارد که به نام «توصیف محتوای چندرسانه‌ای» شناخته‌شده است، برای اولین بار از وظایف سطح پایین کد کردن و تولید مجدد جدا شد و  هدف آن نمایش اطلاعات درباره داده (فراداده) بود. MPEG-7، هردو محتوی توصیفات در سطح پایین (مانند اندازه یک تصویر یا وضوح آن) و سطح بالا (مانند یک عنوان یا یک صلاحیت ذهنی) را که اجازه توضیح توصیف‌کننده‌ها و ساختار و معنای ارتباطات بین آن‌ها را می‌دهند، شامل شده و می‌سازد…