عنوان ترجمه شده مقاله: یک مدل مارکوف زمان گسسته‌ی غیر همگن، برای زمان‌بندی پذیرش بیماران و برنامه‌ریزی منابع

Healthcare resource planners need to develop policies that ensure optimal allocation of scarce healthcare resources. This goal can be achieved by forecasting daily resource requirements for a given admission policy. If resources are limited, admission should be scheduled according to the resource availability. Such resource availability or demand can change with time. We here model patient flow through the care system as a discrete time Markov chain. In order to have a more realistic representation, a non-homogeneous model is developed which incorporates time-dependent covariates, namely a patient’s present age and the present calendar year. The model presented in this paper can be used for admission scheduling, resource requirement forecasting and resource allocation, so as to satisfy the demand or resource constraints or to meet the expansion or contraction plans in a hospital and community based integrated care system. Such a model can be used with both fixed and variable numbers of admissions per day and should prove to be a useful tool for care managers and policy makers who require to make strategic management decisions. We also describe an application of the model to an elderly care system, using a historical dataset from the geriatric department of a London hospital

چکیده

برنامه ریزان منابع در حوزه‌ی بهداشت­ودرمان باید سیاست‌هایی را به‌منظور تضمین تخصیص بهینه‌ی منابع کمیاب در این حوزه توسعه دهند. این هدف را  می‌توان در  یک سیاستی که برای پذیرش روزانه­ی بیماران وضع‌شده است،.  با پیش‌بینی میزان نیازمندی‌های روزانه به این منابع به دست آورد. درصورتی‌که منابع محدودی در اختیار باشد، پذیرش  بیماران را باید با توجه به منابع موجود زمان‌بندی نمود. میزان منابع موجود  و تقاضا می‌تواند در هر زمان متغیر باشد. در این مقاله قصد داریم روند  پذیرش بیمار  در یک سیستم بهداشت و درمان  را به‌عنوان یک زنجیره‌ی مارکوف زمان گسسته مدل‌سازی کنیم. به‌منظور اینکه نمایش واقعی‌تری ارائه دهیم، یک مدل غیر همگنی توسعه‌یافته است که از متغیرهای همگن وابسته (که آن را سن فعلی بیمار و تاریخ فعلی در نظر می‌گیریم) استفاده می‌کند. مدلی که در این مقاله بدان اشاره خواهد شد را می‌توان برای زمان‌بندی پذیرش، پیش‌بینی نیاز به منابع و تخصیص منابع بکار برد، با این هدف که بتوان تقاضا یا محدودیت‌های منابع را ارضا کرده و برنامه‌های توسعه و یا کاهش را در بیمارستان و یا سیستم بهداشت و درمان ادغام یافته‌ی مبتنی بر جامعه  پاسخ داد. یک چنین مدلی را می‌توان با تعداد پذیرش روزانه‌ی بیماران( تعداد ثابت و متغیر) بکار برده و باید آن را به‌عنوان ابزاری مفید برای مدیران حوزه‌ی بهداشت و درمان و سیاست‌گذارانی که نیاز به  تصمیم‌گیری‌های مدیریت استراتژیک دارند بکار گرفت. همچنین با استفاده از مجموعه‌های داده‌ای تاریخچه‌ای که  از بخش سالمندان مربوط به بیمارستان لندن به‌دست‌آمده است،  کاربرد این مدل را در یک سیستم مراقبت از سالمندان ارائه می‌دهیم.

1-مقدمه

زمان‌بندی پذیرش [1,2] و برنامه‌ریزی منبع [3] را می‌توان مسائلی بنیادین در نظر گرفت که برای مدیریت کارآمد سرویس‌های بهداشت و درمان و باهدف تضمین بکار گیری بهینه‌ی منابع نادر و کیفیت بهینه‌ی تحویل سرویس نیاز به استراتژی‌های پیچیده‌ای دارند. لیست‌های انتظار طولانی را می‌توان نشانه‌ای از یک سیستم بهداشت و درمان ناکارآمد دانست[4-6]. به‌منظور اجتناب از لیست‌های انتظار طولانی، متخصصین بهداشتی و سیاست‌گذاران باید بتوانند نیازمندی‌های منابع را در یک بازه‌ی زمانی در آینده تخمین زده و بودجه/منابعی را برای پاسخ به این  تقاضا تخصیص دهند[7]. همچنین درصورتی‌که منابع محدودی موجود باشد و پاسخگوی تقاضاهای رو به افزایش نباشد، ضروری است تا تعداد پذیرش‌هایی که می‌تواند روزانه پاسخ شود را تخمین زده و بر اساس آن اقدام به زمان‌بندی برای پذیرش بیماران نمود[8]. این به مدیران سیستم  بهداشت و درمان کمک کرده تا استفاده‌ی بهینه‌ای از ظرفیت برده و اندازه‌ی زمان انتظار را محدود سازند[7]...