عنوان ترجمه شده مقاله: بهینه سازی زنجیره تأمین سوخت های گیاهی تولید شده از ضایعات روغن های خوراکی

Producing biodiesel using waste cooking oil is a substantial instrument for solving the intense problems caused by energy crisis and environment pollutions. This paper focuses on the design of the biodiesel supply chain using waste cooking oil as feedstock in China and establishes a mixed integer linear programming model for both economic and environmental optimization. The model considers a three level network including waster cooking oil production points, distribution centers and factories. And four aspects of decisions are made: (1) the number of distribution centers and factories to locate; (2) the locations of the distribution centers and factories; (3) the allocations of the waste cooking oil among supply chain members; (4) the decisions of factories’ technology choice. Finally, the model is applied to a real network in Nanjing and the genetic algorithm is developed to solve this problem

چکیده

تولید سوخت های گیاهی با استفاده از ضایعات روغن های خوراکی، یک ابزار زیربنایی برای حل مشکلات شدید ناشی از بحران انرژی و آلودگی زیست محیطی به شمار می رود. مقاله حاضر بر طراحی زنجیره تأمین سوخت های گیاهی با استفاده از ضایعات روغن های خوراکی به عنوان مواد اولیه روغنی در کشور چین تمرکز دارد و یک مدل برنامه ریزی خطی ترکیبی برای هر دو نوع بهینه سازی اقتصادی و زیست محیطی ایجاد می کند. این مدل، یک شبکه سه سطحی شامل نقاط تولید کننده ضایعات روغن خوراکی، مراکز توزیع و کارخانجات را در نظر می گیرد. و چهار جنبه برای فرآیند تصمیم گیری در پیش رو دارد: (1) تعداد مراکز توزیع و کارخانجات لازم به استقرار (2) مکان های استقرار مراکز توزیع و کارخانجات (3) تخصیص ضایعات روغن خوراکی در بین اعضاء زنجیره تأمین (4) تصمیم گیری در زمینه انتخاب فناوری برای کارخانجات. در پایان، این مدل برای یک شبکه واقعی در نانجینگ پیاده سازی می گردد و الگوریتم سلسله اقدامات تکمیلی برای رفع این مشکل نشان داده می شود.

1-مقدمه

از سال 2007، کشور چین تبدیل به بزرگ ترین تولید کننده  دی اکسید کربن حاصل از مصرف انرژی در جهان گردیده است؛ و برآوردها حاکی از رشد فزاینده انتشار این گازها تا سال 2030 می باشند. در سال 2012، بخش سوخت های فسیلی، مسئول 3/35 درصد از انتشار گازهای دی اکسید کربن در سراسر جهان بوده و در این زمینه در رتبه دوم قرار گرفته است (IEA، 2014). بخش حمل و نقل به عنوان بخشی که دارای سریع ترین رشد است شناخته شده می شود (یان و کروکس،2009)؛ که در چند سال اخیر، تقریباً نزدیک به یک سوم سوخت های فسیلی در کشور چین را مصرف و یک چهارم دی اکسید کرین موجود در سراسر جهان را منتشر نموده است...