عنوان ترجمه شده مقاله: اهمیت هوش هیجانی در مذاکره و میانجیگری

Emotions play a very important role in the search for dispute resolution, but very often are neither understood nor effectively addressed by the parties to the dispute, also not properly controlled and managed by the professionals that are helping the parties to reach peaceful dispute resolution. The effective negotiator or mediator must take into account not only the economic, political and physical aspects of the process, but also the emotional tenor of themselves as well as that of all of the parties. This paper has three objectives: to define emotions and their role in solving legal disputes by the means of negotiation and mediation processes; to outline main elements of the process of developing emotional intelligence as they play out in the mediation and negotiation processes; and to explore some of the mechanisms for addressing and optimizing the emotional climate in negotiation and mediation processes. The object of the research – emotions in the processes of legal dispute resolution – negotiation and mediation. The research is composed of introduction, three parts and conclusions. Introduction provides a brief overview of the object of that research and its goals, part one describes emotions and their roles in negotiation and mediation processes, in part two four elements to develop emotional intelligence are overviewed and in the third part analysis of mechanisms for addressing and optimizing the emotional climate of negotiations and mediation are presented. The conclusion gives main ideas of the assignment of that work in brief

چکیده

هیجانات نقش مهمی را در حل اختلافات بازی می کنند اما اغلب توسط طرفینی که قصد حل اختلاف را دارند به صورت اثربخش درک نمی شود و توسط متخصصینی که به طرفیت کمک می کنند تا به صورت صلح آمیز اختلافات را حل کنند به درستی مدیریت و کنترل نمی شود. مذاکره کننده یا میانجی نباید تنها جنبه های سیاسی، اقتصادی یا فیزیکی فرآیند را مورد توجه قرار دهد، بلکه باید تمایلات احساسی خود و طرفیت را در نظر گیرد. این مقاله سه هدف اصلی دارد، هوش هیجانی را تعریف می کند و با استفاده از فرآیندهای مذاکره و میانجی گری نقش هوش هیجانی در حل منازعات قانونی را بررسی می کند، مهم ترین مولفه های فرآیند توسعه هوش هیجانی در فرآیندهای مذاکره و میانجی گری را توضیح می دهد، و درآخر به بررسی مکانیزم هایی می پردازد که موجب بهینه سازی جو احساسی در فرآیند مذاکره و میانجی گری می گردد. هدف این تحقیق - هوش هیجانی در حل اختلافات قانونی-  برسی اهمیت مذاکره و میانجی گری است. این مطالعه شامل مقدمه، سه بخش فرعی و نتیجه گیری است. مقدمه خلاصه ای از اهداف تحقیق و ارائه می دهد، بخش 1 به توضیح هیجانات و نقش آنها در فرآیند مذاکره و میانجیگیری می پردازد، در بخش 2 چهار مولفه هوش هیجانی مورد بررسی قرار می گیرند، در بخش 3 مکانیزم های بهینه سازی جو احساسی مذاکرات و میانجیگری تحلیلی می شوند و در بخش نتیجه گیری ایده های اصلی این تحقیق به صورت خلاصه مطرح می شوند.

1-مقدمه

در دهه های پیش باور معمول در زمان ورود به مذاکره جداسازی افراد از مشکل بود (فیشر و اورلی، 1983). متاسفانه در  بسیاری از مذاکرات و میانجی گری ها افراد به بخشی از مشکل تبدیل می شوند. به عبارت ساده تر مبنای مذاکره و میانجی گری صرفا تحلیل شناختی منافع رقابت و توسعه منطقی نتایج کارآمد نیست، بلکه شناسایی فاکتورهای احساسی مهم است. هیجانات و جنبه های عقلائی مذاکره را می توان در تعریف یین و یانگ به عنوان نیروهای تعارفی به جای نیروهای متضاد مشاهده کرد. آنها به شکل یک فرآیند پویا به تعامل می پردازند که منجر به نتایج بهینه می گردد. مذاکره کننده یا میانجی باید علاوه بر مورد توجه قراردادن جنبه های اقتصادی، سیاسی و فیزیکی فرآیند، مقاصد احساسی خود و همه طرفین را مورد توجه قرار دهند...