چکیده انگلیسی و فارسی مقاله 2017 روانشناسی با ترجمه فارسی درباره اعتیاد به اینترنت در نوجوانان
Abstract
Despite it has not been formally included in DSM-5 as a disorder, ‘Internet addiction (IA)' has become a worldwide issue. It can be broadly defined as a non-chemical, behavioral addiction, which involves human-machine interaction. We pinpoint it as an “instrumental” form of social interaction (i.e. mediated by machines), a notion that appears useful for the sake of possible preclinical modeling. The features of Internet use reveals as addictive when this comes at the expense of genuine real-life sociability, with an overlap towards the hikikomori phenomenon (i.e., extreme retreat to one’s own room). Due to the specific neuro-developmental plasticity in adolescence, IA poses risks to youths’ mental health, and may likely produce negative consequences in everyday life. The thwarted development of adolescents’ identity, self-image and adaptive social relationships is discussed: the IA adolescents often suffer loss of control, feelings of anger, symptoms of distress, social withdrawal, and familial conflicts. Further, more severe clinical conditions are also associated to IA, such as dysthymic, bipolar, affective, social-anxiety disorders, as well as major depression. This paper overviews the literature on IA, from neuro-biological, psycho-social and clinical standpoints, taking into account recent debates on diagnostic criteria, nosographic label and assessment tools. Neuroimaging data and neurochemical regulations are illustrated with links to pathogenetic hypotheses, which are amenable to validation through innovative preclinical modeling
چکیده
اعتیاد به اینترنت با وجود این که به صورت رسمی در DSM5 به عنوان یک اختلال نیامده است اما تبدیل به یک مسئله جهانی شده است. آن را می توان به عنوان یک اعتیاد رفتاری غیر شیمیایی تعریف کرد که شامل تعامل انسان و ماشین می‌شود. ما به آن به عنوان یک نوع ابزاری از تعامل اجتماعی اشاره می کنیم، مدلی که به نظر می رسد برای مدل سازی های پیش بالینی احتمالی مفید باشد. استفاده از اینترنت زمانی اعتیادآور می شود که با نزدیک شدن به پدیده هیکیکوموری (مثلا گوشه گیری شدید در اتاق خود) در جامعه پذیری در زندگی واقعی مشکل ایجاد می کند. باتوجه به انعطاف پذیری عصبی رشدی خاص در نوجوانان، اعتیاد به اینترنت خطراتی برای سلامت روان آنان دارد و دارای پیامدهای منفی در زندگی روزمره آنان است. رشد هویت نوجوانان، خودپنداره و روابط اجتماعی سازگار آنان موردبحث قرار می گیرد: نوجوانان دارای اعتیاد به اینترنت اغلب از فقدان کنترل، احساس خشم، علائم تنش، گوشه گیری اجتماعی و تعارضات خانوادگی رنج می برند. علاوه بر این، مشکلات روانی شدیدتری نیز با اعتیاد به اینترنت همراه هستند. مانند اختلالات افسرده خویی، دوقطبی، عاطفی و اضطرابی- اجتماعی و اختلال افسردگی اساسی. این مقاله ادبیات اعتیاد به اینترنت را از دیدگاه زیستی، روانی اجتماعی و بالینی بررسی می کند و بحثهای اخیر درباره معیارهای تشخیصی، برچسب های توصیفی و ابزارهای ارزیابی را درنظر می گیرد. داده های تصویربرداری عصبی و قوانین عصب شیمیایی در ارتباط با فرضیات ژنی نشان داده شده اند که متمایل به اعتبارسنجی از طریق مدل سازی نوآورانه پیش بالینی هستند.
1-مقدمه
فناوری های جدید و اینترنت بدون شک در 20 سال اخیر زندگی ما را متحول ساخته اند. آنها روش برقراری ارتباط، معاشرت، سرگرمی، کار، مطالعه و حتی تفکر ما را تغییر داده اند. برای ما که در این دوره زندگی می کنیم، اینترنت به منزله یک همدم در زندگی روزمره است چیزی که کاملا در تجربه روزمره ما وجود دارد. درمقابل، کسی که در میان ما یک مهاجر وب است (فری، 2011) نشان می دهد که زندگی ما چقدر متفاوت شده است و این که چطور باید با مزایای زیاد وب و خطرات احتمالی که به دنبال استفاده نادرست از آن ایجاد می شود مواجه شد. این مقاله بر روی یکی از جنبه های خاص مرتبط با این موضوع که اعتیاد به اینترنت درمیان نوجوانان است تمرکز دارد. درحالی که در انگلستان، ایالات متحده و آسیا بیش از 80 درصد از جمعیت نوجوانان به اینترنت دسترسی دارند، در آمریکای جنوبی میزان آن کمتر است (45-55 درصد). میزان کاربران اینترنت جوان در آفریقا و شرق میانه نیز درحدود 3000 درصد در ده سال اخیر رشد داشته است (آمار جهانی اینترنت، 2013). براساس تحقیقات بین المللی بیش از 30 درصد کودکان زیر دو سال از تبلت یا گوشی هوشمند استفاده کرده اند و 80 درصد از نوجوانان یکی از این دستگاه ها را دارند (فاکس و دوگان، 2013). این اعداد قابل توجه، نگرانی قابل درکی را درمیان افرادی که در چارچوب آسیب شناسی روانی رشدی درباره نوجوانان و عملکرد رفتاری-هیجانی آنان مطالعه می کنند ایجاد کرده است. همچنین به این دلیل که آکادمی طب اطفال آمریکا (کریستاکیس، 2014) نشان داده است که خلاقیت، ابتکار و اماکن دستیابی به رشد حسی و حرکتی بهینه ممکن است به دنبال استفاده از چنین ابزارهایی کاهش یابد...