Abstract
Project monitoring and the related decision to proceed to corrective action are crucial components of an integrated project management and control decision support system (DSS). Earned value management/earned schedule (EVM/ES) is a project control methodology that is typically applied for top-down project schedule control. However, traditional models do not correctly account for the multivariate nature of the EVM/ES measurement system. We therefore propose a multivariate model for EVM/ES, which implements a principal component analysis (PCA) on a simulated schedule control reference. During project progress, the real EVM/ES observations can then be projected onto these principal components. This allows for two new multivariate schedule control metrics (T2 and SPE) to be calculated, which can be dynamically monitored on project control charts. Using a computational experiment, we show that these multivariate schedule control metrics lead to performance improvements and practical advantages in comparison with traditional univariate EVM/ES models
چکیده
نظارت بر پروژه و تصمیم مربوط به حرکت به سوی اقدامات اصلاحی از مولفه های مهم مدیریت پروژه یکپارچه و کنترل سیستم پشتیبان تصمیم (DSS) است. مدیریت ارزش کسب شده/ زمانبندی حاصله (EVM/ES) روش کنترل پروژه است که معمولا برای کنترل زمانبندی پروژه بالا به پایین به کار برده می شود. با این حال، مدلهای سنتی به درستی ماهیت چند متغیره سیستم اندازه گیری EVM/ES را توضیح نمی دهند. بنابراین مدل چند متغیره را برای EVM/ES ارائه می کنیم که آنالیز مولفه های اصلی (PCA) را در مرجع کنترل زمانبندی شبیه سازی شده اجرا می کند. در طول پیشرفت پروژه، مشاهدات واقعی EVM/ES پس می تواند در این مولفه های اصلی برآورد شود. این امکان محاسبه دو متریک کنترل زمانبندی چند متغیره (T2 و SPE) را فراهم می کند که می تواند به صورت دینامیک در چارتهای کنترل پروژه نظارت شوند. با استفاده از آزمایش محاسباتی، نشان می دهیم که این متریکهای کنترل زمانبندی چندمتغیره منجر به اصلاحات عملکرد و فواید کاربردی در مقایسه با مدلهای EVM/ES تک متغیره سنتی می گردد.
1-مقدمه
مدیریت پروژه (PM) تابعی از عملیاتهای تحقیقاتی است که مقدار حرکت سریعی را با آغاز رویکردهای برنامه ریزی پروژه نظیر روش مسیر انتقادی (CPM) و ارزیای برنامه و تکنیک تحقیق (PERT) به دست آورد. این روشها به ایجاد زمانبندی خط مبنا در فقدان محدودیتهای منبع کمک می کند. ادغام صریح منابع مرحله بعدی منطقی را ایجاد کرد و منجر به پیدایش تکنکیهای راه حل، فرمولهای مسئله و بسطها شد. رئوس کلی مسئله زمانبندی پروژه محدود به منبع و بسطهای زیاد آن می تواند در متون استاندارد یافت شود. درحالیکه طرح خط مبنای واقعی بسیار مهم است، اما هر پروژه ای که به فاز اجرایی حرکت می کند، از زمانبندی خط مبنا فاصله می گیرد. از این رو، زمان بندی خط مبنا اساسا به عنوان نقطه مرجع در کل کنترل پروژه کمک می کند...