Abstract
We show that the use of dynamic addressing can enable scalable routing in ad hoc networks. It is well known that the current ad hoc protocol suites do not scale to work efficiently in networks of more than a few hundred nodes. Most current ad hoc routing architectures use flat static addressing and thus, need to keep track of each node individually, creating a massive overhead problem as the network grows. Could dynamic addressing alleviate this problem? To begin to answer this question, we provide an initial design of a routing layer based on dynamic addressing, and evaluate its performance. Each node has a unique permanent identifier and a transient routing address, which indicates its location in the network at any given time. The main challenge is dynamic address allocation in the face of node mobility. We propose mechanisms to implement dynamic addressing efficiently. Our initial evaluation suggests that dynamic addressing is a promising approach for achieving scalable routing in meganode ad hoc networks
چکیده
در این مقاله قصد داریم تأثیر استفاده از آدرس دهی پویا را بر روی مسیریابی مقیاس پذیر در شبکه های اد هاک مورد بحث و بررسی قرار دهیم. بدیهی است که پروتکل های اد هاکی که امروزه وجود دارند ، عملکرد متناسبی با شبکه هایی با بیش از چند صد گره ندارند. بسیاری از معماری های مسیریابی اد هاک که امروزه وجود دارند، از آدرس دهی ایستای تخت استفاده نموده و بنابراین باید هر گره را به صورت انحصاری مورد ردیابی قرار دهند و از این رو با رشد شبکه، مسئله ی سرباز به مسئله ای مشکل ساز مبدل خواهد شد. آیا آدرس دهی پویا میتواند باعث حل این مسئله گردد؟ برای پاسخ به این سؤال، باید یک طراحی اولیه ای از لایه ی مسیریابی را بر مبنای آدرس دهی پویا فراهم نموده و کارائی آنرا مورد ارزیابی قرار دهیم. هر گره دارای یک تشخیص دهنده ی منفرد و ک آدرس مسیریابی موقت میباشد ، که محل آن گره را در هر زمانی در شبکه مشخص میکند. چالش اصلی پیش رو در تخصیص آدرس پویا، مسئله ی پویایی گره ها میباشد. از این رو مکانیسم هایی را به منظور پیاده سازی شِمای آدرس دهی پویا ارائه خواهیم داد. ارزیابی های اولیه ای که انجام داده ایم نشان میدهد که آدرس دهی پویا را میتوان روشی نوین برای رسیدن به یک مسیریابی مقیاس پذیر در شبکه های ادهاک با هزاران گره دانست.
-1مقدمه
در صورتی که بخواهیم از تمامی قابلیت های شبکه های اد هاک استفاده کنیم، مقیاس پذیری را میتوان یکی از نیازمندی های اصلی در استفاده و توسعه ی این شبکه ها دانست. در سال های اخیر، مشابه با ظهور اولیه ی اینترنت ، که با رشد انفجاری همراه بود، تکنولوژی شبکه ای اد هاک مورد توجه زیادی قرار گرفته است. یکی از تفاوت این بوده که از همان ابتدا، با محدودیت های طراحی در اینترنت و مقیاس پذیری روبرو بودیم. به نظر میرسد که پژوهش هایی که در رابطه با این شبکه ها صورت گرفته است، در سطح کمی به بررسی مسئله ی مقیاس پذیری پرداخته اند. در اصل، معماری های اد هاکی که امروزه وجود دارند، به خوبی برای بیشتر از چند صد گره مقیاس پذیر نیستند. چطور میتوان این شبکه ها را به طوری مقیاس پذیر کرد که پاسخگوی نیازمندی های هزاران یا حتی میلیون ها گره باشد؟ در صورتی که بخواهیم این شبکه ها در بازار مشتری موفق ظاهر شوند، باید به این سؤال بنیادی پاسخ داد. در حال حاضر، تکنولوژی و اپلیکیش های غیر نظامی رو به شبکه هایی آورده اند که :1-دارای بسته های ادهاک باشند[1]، 2. شبکه های مشتری محور باشند[2],[3],[4] و 3. از تکنولوژی های مبتنی بر حسگر-شبکه استفاده کنند…