چکیده
این مقاله، اثر سهم بالای تولید پراکنده (DG) را در شبکه های توزیع ولتاژ متوسط، بررسی می کند. شبکه های توزیع، به طور سنتی، اثر DG را پیش بینی نمی کنند و فرض می شود افت ولتاژ، با فاصله از پست، افزایش یابد. سهم بالای DG می تواند باعث شود که در سطح محلی، به حدود بالای ولتاژ برسیم. این مسأله می تواند به شکل های مختلفی حل شود. در این مقاله، یک کنترل ولتاژ هماهنگ، ارائه شده که در آن، مبنای ضریب توان وابسته به زمان DG، مقدار توان راکتیوی را که باید تولید شود را تعیین می کند. توسعه این کنترل، بر مبنای این حقیقت است که در آینده نزدیک، فن آوری های جدید، اجازه حرکت دوطرفه داده ها در زمان واقعی را خواهند داد. این، امکان مشارکت فعال تر کاربران را در شبکه می دهد. با توزیع توان راکتیو، ولتاژها می توانند همبسته شوند و به علاوه، تلفات نیز می تواند حداقل شود. این مقاله به این حقیقت می پردازد که DG باید مقادیر توان راکتیو مختلفی را تولید کند. به همین علت، گزینه های مشارکت بی طرفانه توان راکتیو، بررسی می شوند.
حل های مختلف، بوسیله شبیه سازی های کامپیوتری، ارزیابی شدند. شبکه شبیه سازی شده، بخشی از سیستم توزیع ولتاژ متوسط در اسلوونی است. شبکه با افزایش تعداد DG ها، اصلاح شده است، زیرا رشد آنها در اسلوونی، بسیار سریع است.
1-مقدمه
شرکت های توزیع، باید ولتاژهای شبکه را بین حدود تعریف شده قانونی سخت، حفظ کنند. در طول دهه های گذشته، عملکرد شبکه های توزیع، کاملا بهبود یافته است، تلفات شبکه کم است، خاموشی های کمی وجود دارد و کنترل ولتاژ، ساده است [1]-[4]. سیستم به شکلی تعیین اندازه می شود که ولتاژها همیشه داخل حدود باشند که این با اندازه بزرگتر کابل ها و ترانسفورمرها حاصل می شود. تنها نقطه اندازه گیری زمان واقعی در شبکه، در ثانویه ترانسفورمر تغییر تپ زیر بار (OLTC) است [5]. متأسفانه، چنین کنترلی نمی تواند یک افزایش ولتاژ محلی را که بر اثر نفوذ بالای توان اکتیو DG رخ می دهد، تشخیص دهد...
میتوانید از لینک ابتدای صفحه، مقاله انگلیسی را رایگان دانلود فرموده و چکیده انگلیسی و سایر بخش های مقاله را مشاهده فرمایید