چکیده
هدف: امروزه، استفاده از ترکیبات انرژی زا به یک مسئله بغرنج در ورزش تبدیل شده است، به گونه ای که نقش ترکیبات استروئیدی آنابولیک-آندروژنی غیرقابل انکار است. هدف از انجام این مطالعه، بررسی اثر ضد آپوپتوزی ورزش استقامتی و همچنین گیاه خارخاسک بر روی بافت قلب موش های صحرایی دریافت کننده داروی استانوزولول است.
مواد و روشها: تعداد 35 موش صحرایی به 7 گروه تقسیم شدند که شامل گروه های زیر است: (1) شاهد، (2) تیمار شده با استانوزولول، (3) تیمار شده با استانوزولول + 50 میلیگرم بر کیلوگرم خارخاسک، (4) تیمار شده با استانوزولول + 100 میلیگرم بر کیلوگرم خارخاسک، (5) تیمار شده با استانوزولول + ورزش استقامتی، (6) تیمار شده با استانوزولول + ورزش استقامتی + 50 میلیگرم بر کیلوگرم خارخاسک، و (7) تیمار شده با استانوزولول + ورزش استقامتی + 100 میلیگرم بر کیلوگرم خارخاسک. گروه های 2-7 در طی 8 هفته روزانه مقدار 5 میلیگرم بر کیلوگرم استانوزولول به صورت صفاقی دریافت کردند. گروه های 5-7 به مدت 3 جلسه در هفته ورزش استقامتی انجام دادند. گروه های 3، 4، 6 و 7 نیز هر روز مقداری خارخاسک را به صورت صفاقی دریافت کردند.
نتایج: مصرف استانوزولول سبب افزایش معنیدار BAX، BCL-2، P53، کاسپاز 3، و همچنین نسبت BAX/BCL-2 شد (P <0.001). ورزش استقامتی، مصرف 100 میلیگرم بر کیلوگرم خارخاسک، مصرف 50 میلیگرم بر کیلوگرم خارخاسک، ورزش استقامتی + مصرف 100 میلیگرم بر کیلوگرم خارخاسک، و ورزش استقامتی + مصرف 50 میلیگرم بر کیلوگرم خارخاسک سبب کاهش معنیدار BAX، BCL-2، P53، کاسپاز 3، و همچنین نسبت BAX/BCL-2 شد (P <0.001). اما مصرف استانوزولول + ورزش استقامتی + 100 میلیگرم بر کیلوگرم خارخاسک سبب کاهش بیشتر مقدار BAX نسبت به مصرف استانوزولول + ورزش استقامتی + 50 میلیگرم بر کیلوگرم خارخاسک شد (P <0.001).
نتیجه گیری: نتایج نشان میدهد ورزش استقامتی و مصرف خارخاسک به صورت انفرادی دارای اثرات ضد آپوپتوزی هستند. اما ورزش استقامتی همراه با مصرف خارخاسک، به ویژه در مقادیر بالاتر، دارای اثرات مطلوب تری بر روی نشانگرهای آپوپتوز نسبت به ورزش استقامتی یا مصرف خارخاسک به تنهایی است.