Abstract
The Group-based Parallel Multi-scheduler (GPMS), introduced in this paper, is aimed at effectively exploiting the benefits of multicore systems for Grid scheduling by splitting jobs and machines into paired groups and independently scheduling jobs in parallel from those groups. We implemented two job grouping methods; Execution Time Balanced (ETB) and Execution Time Sorted then Balanced (ETSB), and two machine grouping methods,; Evenly Distributed (EvenDist) and Similar Together (SimTog). For each method, we varied the number of groups between 2, 4, 8 and 16. We then executed the MinMin Grid scheduling algorithm independently within the groups. We demonstrated that by sharing jobs and machines into groups before scheduling, the computation time for the scheduling process drastically improved by magnitudes of 85% over the ordinary MinMin algorithm when implemented on a HPC system. We also found that our balanced group based approach achieved better results than our previous Priority based grouping approach
چکیده
چند زمانبندی موازی مبتنی بر گروه (GPMS)که در این مقاله معرفی شده است، متمرکز بر بهره برداری موثر مزیت ها از سیستم های چند هسته ای برای زمانبندی شبکه بوسیله ی تقسیم کارها و ماشینها به گروههای زوج و زمانبندی مستقل و موازی کارها از آن گروه ها میباشد. ما دو روش گروه بندی کاری را اجرا کردیم؛ زمان اجرای متوازن (ETB)و زمان اجرای مرتب شده و سپس همسو شده(ETSB)، و دو روش گروه بندی ماشینی؛ بطور مساوی توزیع شده (EvenDist) و مشابه با هم( SimTog). برای هر روش، ما تعداد گروهها را بین 2،4،8 و 16 متغیر کردیم. سپس الگوریتم زمانبندی شبکه MinMin را بطور مستقل در درون گروهها اجرا نمودیم. ما نشان دادیم که با به اشتراک گذاری کارها و ماشینها داخل گروهها قبل از زمانبندی، زمان محاسبه برای فرایند زمانبندی بطور یکنواخت با مقادیر 85درصد بیش از الگوریتم MinMin عادی هنگام اجرا بر روی یک سیستم HPC بهبود یافته است. همچنین دریافتیم که رویکرد متوازن مبتنی بر گروه ما به نتایج بهتری در مقایسه با رویکرد قبلی مبتنی بر اولویت ما دست یافت.
1-مقدمه
با ظهور چندهسته ای ها، زمانبندی کارها شبکه اگر موازی با کاربرد کامل چندهسته ای و بهره وری از سخت افزار اساسی باشد میتواند موثرتر شود. اکثر الگوریتمهای زمانبندی شبکه با سربار وارده در پیش محاسبات بهینه سازی انجام شده قبل از زمانبندی کارها انجام میشوند. در مرحله ی دوم، در طول زمانبندی، زمانیکه کارها جدید میرسند و تمام پیش محاسبات بهینه سازی مجبور به اجرای مجدد هستند سربارهای بیشتری تعلق داده میشوند. همچنین، الگوریتمهای زمانبندی نوبتی زمانیکه تعدادی از وظایفی که باید زمانبندی شوند رشد میابندتبدیل به عملیات محدودکننده میشوند. تکنولوژی چند هسته ای آمده است تا بماند و به عنوان محاسبات شبکه به رشد ادامه میدهد، تخمین زمانبندی شبکه جهت بهره مندی از تکنولوژی چندهسته ای ارزشمند خواهد بود. سیستم های چندهسته ای فرصت موازن سازی و توان عملیاتی افزایشی را ارائه میکنند...